Bijna vergeten – Dave Goldstein (Jeugdboek Review)

02cdf8bb-fc63-4fe1-9cee-bc22d5a19a78
Foto: © Anneke Schrijft

De dertienjarige Daniëlle en haar vader verzinnen elke dag gekke dilemma’s, waarop ze verplicht moeten antwoorden. Maar als ze écht iets te kiezen had, dan zou Daniëlle het liefst willen dat haar moeder er nog was, die vier jaar eerder is overleden. Er sterven jaarlijks meer dan 40.000 mensen aan kanker. In de hele wereld meer dan 8 miljoen mensen per jaar. Eén van deze mensen was de moeder van Daniëlle.

Een groot verschil

Wanneer vier jaar later de moeder van Lilly, het populairste meisje van de school, kanker blijkt te hebben schept dit een band tussen haar en Daniëlle. Er is echter een groot verschil tussen de twee meiden. Waar Daniëlle zich verdrietig voelt over het overlijden van haar moeder is lily is echter blij met het vooruitzicht dat haar moeder gaat sterven.  “Bijna vergeten – Dave Goldstein (Jeugdboek Review)” verder lezen

In gesprek met … legerofficier Niels Roelen

Niels Roelen

Niels Roelen is officier in het Nederlandse leger. Diverse keren werd hij uitgezonden op missies voor de VN en de NAVO. Over de missie in Uruzgan hield hij voor defensie zelfs een weblog bij. Afgelopen september verscheen zijn tweede boek Leven na Uruzgan. Het boek verteld het aangrijpende verhaal van een Nederlandse soldaat die na een heftige missie in Uruzgan opnieuw zijn weg moet vinden in de maatschappij. In dit boek wordt een thema beschreven dat net zo goed kan gelden voor soldaten die in Bosnië of Libanon hebben gediend. Niels beschreef zijn ervaringen en de ervaringen van anderen in een roman. ”Omdat je daarin veel meer kwijt kunt. Over gevoelens, maar ook over zaken waarvan je weet dat het leger een zero tolerantie beleid heeft, zoals drugsgebruik. Ik wilde beschrijven wat een uitzending met je doet. Door dit boek hoop ik meer begrip te kweken voor mensen met een oorlogservaring, waar er toch steeds meer van komen in Nederland. Dan denk ik niet alleen aan militairen, maar bijvoorbeeld ook aan vluchtelingen.”

Het eerste boek van de hand van Niels Roelen, Soldaat in Uruzgan beschrijft het dagelijkse leven van een soldaat op militaire missie in Afghanistan. Het eerste exemplaar hiervan werd in ontvangst genomen door de Nederlandse schrijver Arnon Grunberg. Reden genoeg om Niels Roelen enkele vragen voor te leggen. Lees ook in deze blogpost ‘Pluk de dag’ een indrukwekkend schrijven waarin Niels de periode  9-11-01, beginnend met de aanslag op de Twin Towers, tot 9-11-11 beschrijft.

Wat was de reden dat je het leger bent ingegaan?

“Na mijn middelbare school ging ik eerst werken. Ik wist niet wat ik wilde studeren en ging eens op zoek. Ik werd daardoor opgeroepen voor de dienstplicht en belandde in Seedorf in een speciaal verkenningsteam. Ik had er een geweldige tijd en besloot op de KMA te solliciteren.”

“In gesprek met … legerofficier Niels Roelen” verder lezen

In de oorlog…Bomma vertelt

wereld

 

Onlangs plaatste ik op Anneke Schrijft een review over de roman  De Kinderbarak. Deze roman is zeer indrukwekkend om te lezen en  daardoor werd mijn interesse gewekt om opzoek te gaan naar persoonlijke verhalen over deze vreselijke periode. Deze keer doen Bomma en haar schoonvader Louis hun verhaal. De 91 jarige Louis vind het belangrijk dat de verhalen van de oorlog verteld blijven worden zodat niet wordt vergeten hoe zinloos elke oorlog is… “In de oorlog…Bomma vertelt” verder lezen

De gestoorde – een kort verhaal van Jaap Kroon

verdriet

Het was herfst. Hij reed die avond samen met zijn maat op de 404. De Indische Buurt en de Oostelijke Eilanden en Kadijken was hun surveillancegebied. Op elk incident waarbij de komst van de sterke arm gewenst was, daar zouden zij op reageren. Buiten was het koud en het regende. De wegen waren verraderlijk glad door de vallende bladeren. In de auto was het behaaglijk warm en ze waren druk in gesprek. Zijn collega ging binnenkort verhuizen. Ze had eindelijk een nieuwe woning gekregen in Amsterdam. Er moest nog wel veel aan haar nieuwe onderkomen gebeuren, maar ze was er helemaal mee in haar nopjes. Ze stond er niet alleen voor. Al haar groepsgenoten zouden helpen. Zo ging dat in die tijd. Had er iemand hulp nodig, dan stond iedereen voor je klaar. Jaren later kwam hij erachter, dat die hulp betrekkelijk was. Het was stil op straat en ook op de mobilofoon. Het leek alsof de hele stad moest wennen aan de herfst. De meeste mensen zaten “De gestoorde – een kort verhaal van Jaap Kroon” verder lezen