Het was herfst. Hij reed die avond samen met zijn maat op de 404. De Indische Buurt en de Oostelijke Eilanden en Kadijken was hun surveillancegebied. Op elk incident waarbij de komst van de sterke arm gewenst was, daar zouden zij op reageren. Buiten was het koud en het regende. De wegen waren verraderlijk glad door de vallende bladeren. In de auto was het behaaglijk warm en ze waren druk in gesprek. Zijn collega ging binnenkort verhuizen. Ze had eindelijk een nieuwe woning gekregen in Amsterdam. Er moest nog wel veel aan haar nieuwe onderkomen gebeuren, maar ze was er helemaal mee in haar nopjes. Ze stond er niet alleen voor. Al haar groepsgenoten zouden helpen. Zo ging dat in die tijd. Had er iemand hulp nodig, dan stond iedereen voor je klaar. Jaren later kwam hij erachter, dat die hulp betrekkelijk was. Het was stil op straat en ook op de mobilofoon. Het leek alsof de hele stad moest wennen aan de herfst. De meeste mensen zaten “De gestoorde – een kort verhaal van Jaap Kroon” verder lezen
annekeschrijft.com 