Van werkloos tot depressief

Gepost op door Anneke Schrijft

rob van spanje

Van werkeloos tot depressief is het autobiografische verhaal geschreven door Rob van Spanje.  Dit boek is  een echte aanrader voor iedereen die op de een of andere manier in aanraking is gekomen met depressie. Voor mensen met een depressie heel herkenbaar en voor mensen uit hun omgeving zal dit boek ook veel herkenning oproepen. Rob schreef dit boek niet alleen uit zijn eigen standpunt maar beschrijft ook hoe het is voor zijn omgeving om te leven met iemand met een depressie. Het boek is in een makkelijke schrijfstijl geschreven en leest makkelijk weg. Naar aanleiding van het boek Werkloos tot depressief legde ik Rob van Spanje een aantal vragen voor.

Wie is de man achter het boek?

Rob van Spanje;gewoon Rob dus.Ik probeer mijzelf te zijn en te blijven. Geen fratsen maar altijd in voor een grapje. Zonder humor en een lach in het leven ga ik eerder dood dan mijn planning is. Mijn enige geheim? Ik vertel niemand hoe mijn planning eruit ziet. Voor de rest: sociaalvoelend ,kan niet tegen onrecht. Schrijven is mijn passie.

Hoe kwam je op het idee om het boek te gaan schrijven?

Ik raakte verdwaal en kwam terecht in het circus van UWV en re-intergratiebureaus in mijn pogingen weer een betaalde baan te vinden. Ik was 51 en wilde weer aan de slag. Als geboren ambtenaar snapte ik niet eens de procedures, formulieren en loketten waar ik mee te maken kreeg. Even bellen en niet terug gebeld worden. Een dossier dat zoekraakt. Om gek van te worden. Om gek van te worden. Hoe moet het dan wel zijn voor mensen die helemaal niet gewend zijn om met al die bureaucratie om te gaan? Maar bovenal raakte ik uiteindelijk chronisch depressief. Volgens de artsen was er een direct verband met mijn langdurige werkeloosheid. Uiteraard in combinatie met mijn karakter en persoonlijkheid. Wat dit alles binnen enkele jaren met mij deed wilde ik van mij afschrijven. Mijn hele leven stond opeens op de kop. Gewoon opluchting, als binnenvetter mijn hoofd leegmaken. Maar ook mensen wellicht een handreiking bieden: houd er rekening mee wat je kan gebeuren. Dat zal niet alleen jezelf raken. Werkloos of depressief ben je immers nooit alleen. Daarom schreef ik ook over mijn vrouw en kinderen.

Hoelang duurde het schrijven van het boek?

Je hebt het misschien zelf al gelezen: 6 weken. Daarna nog wat schaven en plamuren. Achteraf: waanzinnig. Ik had geen rem meer; alles moest eruit.

Het boek is autobiografisch heb je niet getwijfeld om het te publiceren?

Geen enkele twijfel. Ik ben er nog altijd van overtuigd dat mijn kwetsbaarheid tevens mijn kracht is. Zo ben ik toch? Waarom zou een ander niet mogen weten wat actuele thema’s zoals werkloosheid en depressiviteit met je kunnen doen?! Geen theorie maar praktijk. Mensen zijn verstandig genoeg om zelf te zien of er wat tussen zit waar ze iets aan hebben.

Hoe was het om opeens aan de andere kant van de lijn bij het UWV te staan?

Ik was arbeidsdeskundige bij UWV en opeens was ik klant, uitkeringsgerechtigde. Inmiddels geen rancune meer maar wel een koude douche. Op de eerste dag van mijn werkloosheid was ik natuurlijk niet meer te vergelijken met degene die na drie jaren WW en twee jaren ziektewet uiteindelijk in de WIA belandde. Maar ik was en bleef in de ogen van UWV datzelfde nummer. Simpel: je bent een dossier, geen mens. Frustrerend. Dat was ook precies de reden waarom ik bij datzelfde UWV ben vastgelopen: een kil en koud productieapparaat, alleen maar dossiers afwikkelen, geen tijd voor de mens achter dat dossier.

Wat vind je van het taboe wat er rust om te praten over depressie?

Ik weet het. Het taboe op dat onderwerp is er nog altijd. Een depressie -in al z’n varianten- wordt nog altijd vergeleken met een (tijdelijke) dip. “Kom op. Ga wat doen. Zet je eroverheen!” Vaak goed bedoeld maar dat soort opmerkingen werkt vaak averechts. Zo simpel is het niet. Geen mens hoeft zich trouwens te schamen omdat ie depressief is! Het heeft ook mij veel tijd gekost om over dat ongenuanceerde oordeel heen te stappen. Het raakt mij wel nog altijd maar het deert mij niet meer. Ik troost mij bij de gedachte dat degenen die zonder kennis van zaken oordelen meer over zichzelf vertellen dan over mij of lotgenoten. Menigeen zal volgens mij juist door dit soort vooroordelen nog altijd vervuld zijn van schaamte om erover te vertellen. Dat moet anders!

Het woord depressie lijkt tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt te worden, wat houdt een depressie precies in?

Ik verwijs graag naar bijlage 1 van mijn boek

Wat is jouw advies aan anderen die lijden aan een depressie?

Mijn belangrijkste advies als je depressief bent: zorg voor structuur in je leven. Een simpele dagindeling, sta op tijd op en blijf niet in je bed liggen, ga een uurtje wandelen en zorg vooral dat je contacten onderhoudt met andere mensen: je gezin, je familie, een praatje als je boodschappen doet. Heb je een hobby? Blijf dat doen en ga het niet uit de weg omdat je even geen zin meer hebt. Het lijkt zo simpel maar doe het! Kanttekening: niet iedere depressie is vergelijkbaar.

Hoe is een depressie te herkennen?

Ook bij deze vraag verwijs ik graag naar bijlage 1 van mijn boek.

visitekaartje-achterkant

Hoe gaat het met je zoektocht naar een nieuwe toekomst?

Ik ben blij dat het een zoektocht is en blijft. Maar ik heb wel al veel bereikt. Ik heb mijn passie ontdekt: schrijven. Zo schrijf ik twee wekelijks een column voor het online-magazine Banger Sisters. Daarin schrijf ik over wat mij heeft gemaakt tot wie en wat ik nu ben. Meestal serieuze onderwerpen maar altijd met een glimlach. Dat doe ik met veel plezier. Ook doe ik vrijwilligerswerk: mensen die in een sociaal isolement zitten of dreigen te raken proberen weer over die drempel heen te helpen. Ik weet uit eigen ervaring hoe dat is. Gewoon, door allerlei kleinschalige activiteiten. Fijn om te doen. De glimlach in hun ogen is mijn beloning. Boekje samenstellen t.b.v. kinderkankerbestrijding met bijdragen van diverse tekstuele en andere kunstenaars. Als ik het enthousiasme zie van mensen die willen meedoen: daar word ik warm van. En daarna verzin ik vast weer een ander, zinvol doel. Op sociale media ben ik nogal actief: best wel serieus maar altijd met een kwinkslag. Heer-lijk! Mijn vrouw werkt fulltime dus ik ben ook parttime echtgenoot en natuurlijk een beet-je huisman.

Binnen mijn beperkingen is mijn leven mooi, vooral zinvol. Ik ben niet meer wie ik was. Het is goed. Ook de zwarte bladzijden hebben mij gemaakt tot wie ik ben. Ik geniet van kleine dingen hoewel zelfs dat vaak maar moeizaam gaat. Ik zou zoveel méér kunnen en willen doen maar mijn chronische depressiviteit verhindert dat. Mijn leven van alledag wordt doorgaans getekend door lusteloosheid, gebrek aan energie, niet meer kunnen genieten van het leven. Mijn leven is vooral virtueel. Achter mijn toetsenbord kan ik mijn kunstjes vertonen maar de buitenwereld heeft geen idee hoe ik echt ben. Daarom ontleen ik zoveel plezier aan het schrijven van mijn columns: daar kan ik in kwijt wat een depressie met je kan doen in het leven van alledag.

Rob van Spanje

februari 2014

Neem ook een kijkje op de blog van Rob van Spanje

Of op zijn website  www.robvanspanje.nl

Gepubliceerd door Anneke Schrijft

27 reacties op “Van werkloos tot depressief”

  2. Dit boek zou ik nog graag eens willen lezen. Heel erg herkenbaar en wat knap dat je je op deze manier zo goed hebt kunnen uiten. Ik twijfelde al een tijdje over een te plaatsen artikel over werkloosheid vs. psyche, men snapt niet wat voor effect thuis zitten op je stemming heeft. En een WIA uitkering, hoe moeilijk het is om te accepteren en je dagen inhoud te geven.

    Like

    Beantwoorden

  3. Triest! Ik ben gaan solliciteren in juli 2012 omdat ik wist werkloos te worden. Bij de eerste sollicitatie direct 2 gesprekken, maar helaas. Daarna in en in 2013 bijna 100 sollicitaties. Wel reacties..te zelfstandig, te ambitieus zelfs maar ook ziek gemaakt. Ik heb inmiddels 6+ jaar het moloch en on-gefatsoeneerde UWV achter me aan. Ze maakten me bewust ziek, was niet fris en fruitig meer om optimaal te solliciteren. Ik werd in WW vrijgesteld zelfs van solliciatie plicht. De medewerkers UWV wisten redelijk mijn verhaal. Het werd nog traumatischer toen UWV in 2013 15x kletspraat verkondigde. Dit van C.V. niet doorsturen tot heuse leugens en chanteren.
    Inmiddels heb ik een ZW uitkering. Het is zo triest nu ik doodziek ben dat UWV je wel eens spreken over je ZZP ervaringen, chantage, treiteren, intimideren etc. Raar toch?
    Ik heb aan alles gedacht in deze jaren, ik maak me zorgen over de toekomst.
    UWV had al bedacht het ze men einde zouden afhandelen, vorderen via nabestaanden schreef men koel en kil. Mijn verhaal staat op uwvreselijk.nl Het verhaal van Dick.
    Het dossier is schrijnend schreef een liegende Districtsmanager Noord Nederland, waar mediation van UWV je moet helpen, helpen ze je nog verder de afgrond in.
    Ik blijf het een schandalige zaak vinden, goed voor wel 3 boeken!

    Like

    Beantwoorden

      1. Alles wat ik lees over UWV is herkenbaar, ze doen het erom dat kan niet anders. Je kunt niet zoveel fouten onbewust maken. Maar als ik vertel dat UWV zelfs bewust liegt, tja. Inmiddels in ZW alweer fouten. Anneke, ga er rustig voor zitten! Fast in your seatbelts.

        Like

    1. Als het verhaal je dagelijks iets is schrijf je zo weg uit de losse pols. Ik herken dit. Mijn dossier is als een 24-delige encyclopedie opgeslagen en gegrift in het geheugen. Ik ken elke passage uit dossier en er zijn geen geheimen.

      Like

      Beantwoorden

  7. E-book via Bol.com gedownload. Ga het eens doorlezen. Zal mijn vrouw het filmpje laten zien. Want dat is al herkenbaar. Als je door UWV bewust ziek bent gemaakt in WW en vervolgens je dan in een ZW ellende komt tja…UWV ziet nu pas in dat er gesprekken moeten volgen.
    Triest Anneke en “hoofdrol” spelers in het boek. Er is geen moment dat ik amper aan de situatie denk. Het UWV breekt je af, het doet het bewust want nu in ZW kost ik wekelijks geld en WW schuift op. Maar ook dat zal UWV niet echt interesseren. Anneke ik hoop oprecht dat niemand in deze ellende terechtkomt die UWV dagelijks veroorzaakt, want ik ben echt niet de enige.
    Ik weet wie ik ben, wat mijn vrouw en ik hadden en nu nog hebben..het geluk is ver weg, de hartstocht, de innige omhelzing, de knipoog etc. Ergens moet het ooit goed komen, maar wanneer…geen idee.
    Ik ben door UWV bewust beschuldigd van fraude, mijn handelen verklaarbaar, ben niet geïnformeerd etc. Nadat ze jaren volhielden dat ik adequaat geïnformeerd was bleek het toch niet zo te zijn. Dit vertelde ik al op 5-10-2007..jaren heeft UWV nog gelogen, ook toen intern al duidelijk was dat ik het niet kon weten.
    We hebben hier te maken met een heel gemeen onderdeel van de overheid. Ik weet wat ik schrijf, zeg en openbaar want ik toen alles aan Anneke.
    Zelfs liegt UWV bij de rechter en schrijft CRvB onwaarheden in mijn dossier weer haaks op UWV.

    Ik ben er meer dan kotsmisselijk van (mijn excuus) Vanuit de politiek is amper oog voor leed wat UWV sneller rondslingert dan de meest agressieve virus.
    Als je dan leest dat UWV, Dhr. Bruno Bruins…voorzitter RvB UWV cliënten beschuldigd van steeds meer agressief optreden tegen medewerkers UWV wordt ik kwaad, het werk als een enorme trigger op berichten UWV omdat ik weet dat het ook andersom is.
    Ik ben door UWV gechanteerd, geïntimideerd, voorgelogen, getreiterd etc.
    Elke week Anneke maken ze geld over, het interesseert UWV op de keper beschouwd niet al moet het dat 2 jaar doen. De vordering is niet meer relevant, het menselijk leed in deze psychisch. Lichamelijk voel ik me sterk, maar ook dat is schijn.
    Soms wil het lichaam niet, mijn vrouw verwacht wel bij thuiskomst dat er eten klaar staat, maar heb niet altijd zin eten te maken.
    Het huis herinnert ons aan 6 jaar ellende, het liefst wil ik hier weg.
    De doos met UWV zooi boven, gaat naar elke afspraak UWV mee, het is de ellende die UWV veroorzaakte, Bij het horen van de naam UWV op feestjes en partijen als het voordoet walg ik, als ik mensen hoor over UWV waarschuw ik ze over de gemene praktijken. Ik heb duizenden voorbeelden Anneke ik bespaar ze je.
    UWV schilderde intern mij af als een tiran, niemand zou mij erin herkennen.
    Vrienden noemen me geobsedeerd, anderen vinden me prikkelbaar en weer andere zeggen oei oei ouwe koei.
    Dit soort zaken ga je niet met een oplossing die opkomst moet zijn vergeten, ook vergoedingen/compensatie maakt het nooit goed.
    Je trots, eigenwaarde, integriteit etc. is volledig aan gort en moet herstellen. Daarvoor is rust nodig, bezinning, consulten bij de psycholoog etc.
    Ik krijg nu al tranen in de ogen want ben nog lang niet beter, maar wel bezorgd over m’n toekomst. Krijg ik nog werk, krijg ik geen kanker (want volgens een UWV arts levert stress een verhoogde kans op kanker)
    Ik vroeg er allemaal niet om, UWV-er Harry de Jong noemde 21-1-2013 dat hij van emotionele chantage niet gediend was, Menno Dekenga vertelde mij toen intern al duidelijk was dat ik niet geïnformeerd was dat ik juist wel adequaat was voorgelicht, Anita van der Molen chanteerde me, haar woorden schieten nog steeds door m’n hoofd.

    In mediation werd ik belazerd door UWV, terwijl ik oplossingsgericht dacht, de vordering niet echt te discussie stond verder want ik had me erbij neergelegd onder protest. Het enige wat ik stelde was een geste om elkaar ergens tegemoet te komen, want volgens Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid was kenbaar gemaakt dat we netjes zouden worden geholpen.

    Helaas bleek zelfs ook nadien voorgelogen te zijn in mijn case door UWV.
    Ik stop, want ik ken ellenlange verhalen schrijven, het is de trauma veroorzaakt en geheel bewust door UWV.

    Boeven zijn het in elke laag van de organisatie en het doet het erom, het kan niet anders.
    15 fouten in 2013 incl. echte leugens, inmiddels in 2014 alweer fouten…Beste Anneke, ik raak er gestoord van!
    Bedankt voor het aanhoren, verder ben ik wel aardig en lief! Helaas heeft UWV andere mening ik ben een tiran en of ik wel snik ben volgens het Wob verzoek.

    Like

    Beantwoorden

      1. Als je wilt kun je via de linken naar zijn blog en website contact met Rob opnemen. Misschien kan hij je nog goede tips geven hoe hier mee om te gaan… Ik wens je veel kracht toe om hier uit te komen.

        Like

  9. Dankjewel Anneke voor het delen, wat een goed onderwerp! Ik denk dat heel veel mensen hier tegenaan lopen en er iets aan hebben. Ook mijn complimenten voor je vragen die je stelt. Je ‘peutert’ hiermee de juiste antwoorden los.

    Like

    Beantwoorden
  10. Pingback: In gesprek met… Rob van Spanje over zijn coulmnbundel Vis op vrijdag | Anneke schrijft

Plaats een reactie