Wie ben jij als er niemand kijkt?

Wie ben ik als niemand kijkt? Een andere kijk op de ouder wordende vrouw, is het nieuwe boek van emeritus-hoogleraar psychologie Liesbeth Woertman. Zij promoveerde in 1994 op het onderwerp *lichaamsbeelden.

Schoonheid & indentiteit

Wie ben ik als niemand kijkt? Gaat over de rol van schoonheid en identiteit in het leven van vrouwen die de 40 zijn gepasseerd. In haar boek doordenkt Woertman het ouder worden. Ik was benieuwd naar de inhoud van het boek en wat voor inzichten het ons zou gaan bieden!

Natuurlijk & onvermijdelijk

Veroudering is iets wat iedereen doormaakt. Het is een een natuurlijk en onvermijdelijk onderdeel van het leven. Het kan gepaard gaan met verschillende uitdagingen en veranderingen in het leven, maar het kan ook een periode zijn van wijsheid, zelfontdekking en groei. Het is belangrijk om jezelf te blijven uitdagen, nieuwe ervaringen op te doen en te blijven leren om het beste uit het leven te halen, ongeacht je leeftijd. Er zijn veel manieren om de veranderingen die daarmee gepaard gaan te omarmen en te waarderen.

Twee gezichten

De kleurrijke en opvallende cover weerspeigeld de inhoud van het boek. Ouder worden is niet zo zwart en negatief als het lijkt! Er zijn veel positieve aspecten van het ouder worden: zoals wijsheid, ervaring en het vermogen om dingen in perspectief te plaatsen. Laten we het positieve omarmen en genieten van elke fase van ons leven.

Het lijkt erop dat de ontwerper van de omslag een diepere betekenis heeft willen creëren door een schilderij van Pablo Picasso te gebruiken voor de cover van het boek. Het lijkt of de vrouw twee gezichten heeft. Inderdaad, dat past perfect bij de titel van het boek Wie ben je als niemand kijkt. Het kan ons doen nadenken over wie we echt zijn en hoe we onszelf aan de wereld presenteren. Het herinnert ons eraan dat we soms onze ware identiteit verbergen voor anderen en onszelf.

Toegankelijk & begrijpelijk

Af en toe lees ik boeken met een traag begin maar dit is niet zo’n boek! Integendeel, vanaf de eerste bladzijde wordt je gegrepen door hetgeen Woertman schrijft. De emeritus-hoogleraar heeft een positieve, heldere en begrijpelijke schrijfstijl. Het maakt de tekst toegankelijk en begrijpelijk, en zorgt ervoor dat de lezer niet afgeleid wordt door ingewikkelde zinsconstructies en/of het boek dichtslaat en neerlegt. Je voelt je als lezer betrokken bij hetgeen zij schrijft.

Uiteenlopend

Op enkele punten lopen de meningen van Woertman en mij uiteen, maar wij delen beiden de mening dat er verandert moet worden hoe er gekeken wordt naar de ouder wordende vrouw.

Leesfragment

Als we goed voor ons lichaam hebben gezorgd, geeft dat allerlei voordelen op het gebied van gezondheid, maar ook meer tevredenheid over onszelf en de relaties met anderen. Wel is het een feit dat er dierbaren zijn overleden, relaties verbroken en dromen vervlogen. Hebben we ook in deze leeftijdsfase de warme blik nodig van andere mensen? Ik vermoed van wel. Als we een warme blik naar onszelf zouden kunnen richten, is er ook al heel wat gewonnen. En wat betekent het om ‘ouder’ te zijn, en wat is eigenlijk oud? Ik vind het een hele stap om mezelf een oudere vrouw te noemen, maar ik wil er ook niet aan meedoen om me jong te blijven noemen of leeftijdsloos. Ik ben het hartgrondig eens met Ad Bergsma, psycholoog en schrijver, die schreef dat altijd jong willen blijven een vorm van stagnatie is. De oudere vrouwen die ik ken en die mij tot voorbeeld zijn, vind ik prachtig. Zij hebben zich tot op hoge leeftijd ontwikkeld. Ik houd me aan hen vast, maar in de beeldvorming over oudere vrouwen is er nog een lange weg te gaan.

* Lichaamsbeelden, de manier waarop iemand naar zijn/haar eigen lichaam kijkt.

Nederlands  Paperback // 9789025911027//  05 juli 2022 // 224 pagina’s // Uitgeverij Ten Have