Mijn Vader, geboortejaar 1918. Net na de eerste wereldoorlog (1914-1918)Wat ben ik trots op hem.
Net 22 jaar jong als de tweede wereldoorlog losbarst. Een leeftijd waarop je hoopt zelfstandig een mooie toekomst tegemoet te treden. Helaas waren zijn kindertijd en pubertijd niet gemakkelijk verlopen. Een vader die hij nauwelijks mocht leren kennen, doordat deze hard moest werken om de armoede de baas te blijven. Een verbitterde moeder die haar drie zoons daardoor praktisch alleen op moest voeden. Het was een harde leerschool. Wellicht wel een goede basis om zijn enorme rechtvaardigheidsgevoel te ontwikkelen. Mijn Vader was een zeer rechtschapen persoonlijkheid. Hij sloot zich aan bij het verzet en heeft ontelbare mensen, met gevaar voor eigen leven, in veiligheid weten te brengen. Mensen die hij niet kende van naam, nationaliteit. gewoon.. uit mede-menselijkheid. Geen gemaar.. geen onderscheid, geen vragen. Wat ben ik trots op hem. Toch.. zelf.. gevangen genomen. Naar het concentratiekamp. Weer hard werken. Weer armoede. Honger. Een grasland kaal gegeten alsof het een dier betrof. Geen klagen. Dat nooit. Overleven was zijn doel. Dan .. uiteindelijk.. april 1945.. net voor de bevrijding.. Zijn jongste broer is dan op weg terug naar zijn ouderlijk huis. Moeder, Vader, beide andere broers verwachten hem met open armen.. Tevergeefs. Bijna thuis word hij doodgeschoten. Mijn Vader.. Hij besloot te zwijgen als het graf. 5 mei 1945 Bevrijding.. Uiterlijke schijn? Gewapende vrede? Voor de buitenwereld weliswaar. Maar van binnen.. Voor het leven getekend. Mijn Vader.. Wat ben ik trots op hem
Anoniem
Voor verder informatie over de schrijfster van dit artikel kun je een mail sturen naar annekeschrijft@hotmail.com.
Foto: Google
annekeschrijft.com 
Wat erg… geen woorden voor. Maar het is wel prachtig geschreven, heel mooi en intens 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Heel erg. Maar ook mooi zoals zij het beschreven heeft over mijn Vader. Vader met een hoofdletter.
Ben zelf een oorlogskind en lees veel over deze oorlog.
Ook ga ik 4 mei voorheen in Lisse altijd naar het monument.
Hier in Oirsbeek bezoek ik een Canadees of Frans kerkhof.
Ook gaan we eens per jaar naar Margraten.
Weet wel veel landen om ons heen waren ook in oorlog.
Maar in de tijd dat ik in Engeland woonde besefte ik pas hoeveel impact al dat bombarderen daar heeft gehad.
Had ik nooit bij stil gestaan.
Nu de komende tijd staan heel veel mensen weer even stil bij 1940-1945 maar daarna is het weer voorbij is maar goed ook.
Wel vind ik dat 5 mei gewoon elk jaar een vrije dag moet zijn en gevierd moet worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ontroerend mooi
LikeGeliked door 2 people
Ontroerend en zo waar. Met recht een reden om heel trots te zijn op zo’n vader !
LikeGeliked door 1 persoon
elk jaar een moment om bij stil te staan en te realiseren dat we leven in ongekende weelde. De weelde die vrijheid heet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit was er eentje van de velen waar we ongelooflijk trots op mogen zijn. Om nooit meer te vergeten en er samen aan te werken dat dit nooit meer gebeurt. Alleen zijn mensen vaak te kort van geheugen.
LikeGeliked door 1 persoon
Terechte trots, maar ja wie ben ik.
Laat het nooit meer gebeuren……
Vrijheid een groot goed.
LikeLike