Het vergeten kind…

Een waargebeurd verhaal geschreven door Jaap kroon

Het was midden in de nacht toen Kareltje wakker werd. Had hij rot gedroomd of had hij gewoon slecht geslapen? Had hij de dag ervoor iets vervelends of juist iets heel leuks meegemaakt? Had hij ruzie met zijn moeder gehad en miste hij zijn vader erg? Vader woonde namelijk ergens anders. Een ding was zeker, er ging een boel door zijn koppie heen. Zoveel, dat hij het plan had opgevat om de wijde wereld in te gaan. Kareltje besloot weg te lopen. Hij stapte zijn tot racewagen omgebouwde bed uit en ging op zoek naar zijn koffertje. Een echte koffer die hij onlangs van zijn moeder had gekregen. Niet zolang geleden waren ze met zijn tweetjes nog een weekend naar een van de Waddeneilanden geweest. Vol trots stond hij toen met zijn nieuwe reisgenoot op de boot naar Texel. Nu werd zijn koffer zijn metgezel in een groot avontuur waarvan hij de omvang niet kon bevroedden. U moet weten, Kareltje was pas 5 jaar toen hij dit plan opvatte. Hij had van zijn moeder afgekeken wat er ongeveer in een koffer gaat. Een broek, een onderbroek en een T-shirt. Daar moest hij het wel mee redden, dacht hij vermoedelijk.. Met zijn nieuwe metgezel stapte Kareltje, midden in de nacht, de deur uit en trok de voordeur achter zich dicht in het slot. Bam! Daar stond hij dan. Op straat, waar hij overdag met zijn leeftijdsgenootjes speelde. Hij had het koud. En dat was niet zo gek. Kareltje was vergeten om zijn dagelijkse kleding aan te trekken. Het enige wat hij droeg was zijn streepjes pyjama. Van die pyjama’s die stoere vaders ook dragen. Er was echter geen weg meer terug. Hij kon zijn huis niet meer in en begon te lopen. Waarheen. Dat wist niemand. Ook Kareltje niet.

Het weglopen duurde gelukkig niet lang. Een klein roodharig mannetje, in pyjama met een koffer, past niet echt in het straatbeeld van de nacht. Kareltje werd al snel opgepikt door een surveillance auto van de politie en meegenomen naar het bureau. Eind goed al goed, zou je denken. Niet dus. De politie werd aan het denken gezet door de bizarre situatie. Wat zou er thuis gebeurd zijn? Een kind van 5 loopt toch niet zomaar weg. Hun twijfels werden ook nog eens versterkt door de pijn die Kareltje had. Zonder een kermend gegil en gehuil kon je hem niet optillen. De gehele zijkant van zijn fragiele lichaam was namelijk een grote blaar. De alarmbellen begonnen nog harder te klinken. De Kinderbescherming werd ingeschakeld en Kareltje mocht voorlopig niet meer naar huis. Hij moest ergens anders ondergebracht worden. Nu wordt Nederland geroemd als verzorgingsstaat. Waar alles is geregeld en waar niemand zorg tekort komt.

Misschien heb ik tijdens de topografie op school niet goed opgelet, want ik weet echt niet waar dat land ligt. In heel Nederland was er geen plek voor Kareltje. Geen plek waar hij voor even in een kindvriendelijke omgeving veilig met zijn leeftijdsgenootjes samen kon zijn. Waar hij in alle rust weer toch zichzelf kon komen zonder onnodige prikkels. Hij kon nergens heen. Of toch wel?Vroeg in de ochtend arriveerde Kareltje bij mij op de crisisopvang. Een opvang voor mensen met een verstandelijke beperking en die niet is ingericht voor kleine kinderen. Ook een opvang waar sprake van agressie kan zijn. Niet echt een veilige plek voor onze kleine man. Met koffertje en inmiddels gekleed in een geleend trainingspakje stond hij voor me. Een heerlijk ondernemend en nieuwsgierig jochie. Zoals alle kinderen van die leeftijd. De uitdrukking dat roodharige donderstralen zijn, die klopt. Dat hebben we allemaal mogen ervaren. De blaren van Kareltje bleken gelukkig water wratten te zijn. Het contact met zijn moeder is bij ons op de unit hersteld. De warmte en de liefde van de begeleiders zijn bepalend geweest voor het welzijn van Kareltje tijdens zijn verblijf bij ons. Niet de omgeving. Een omgeving die een kind niet verdient. Kareltje is een week bij ons gebleven en vervolgens geplaatst op een speciale opvang voor kinderen van zijn leeftijd. Hoe het nu met hem is, dat weet ik niet. Maar Kareltje zal ik nooit meer vergeten!

(Kareltje is niet zijn echte naam)

Neem ook eens een kijkje op de site van Het Vergeten Kind (voorheen de Guusje Nederhorst Foubdation)

Neem ook een kijkje op de blog van Jaap Kroon