Als nieuwbakken ouder komt er veel op je af. Je lijkt zoveel te moeten. Wat is de goede opvoeding? Speelruimte gaat over het omgaan met oncontroleerbaarheid, met onzekerheid, met risico, met dat wat ons kwetsbaar maakt.
Ruimte voor vertrouwen
In de moderne maatschappij waar basale overlevingsbehoeften vervuld zijn ontstaat er ruimte voor existentiële onzekerheid bij ouders. Echter de speelruimte tussen wat de ouder doet en hoe het kind reageert, biedt ruimte voor vertrouwen. Speelruimte is hetgeen wat een kind nodig heeft om zich te ontwikkelen tot een individu, los van de ouder.
Filosoof, pedagoog en schrijfster
Lynne Wolbert is filosoof, pedagoog en schrijfster van Speelruimte. Ze deed vijf jaar onderzoek aan de Vrije Universiteit in Amsterdam (afdeling Onderwijswetenschappen & Theoretische Pedagogiek) naar het ideaal van het florerende leven als doel van opvoeding en onderwijs. Zij wil haar onzekerheden als moeder bedwingen en vanuit dit punt is Speelruimte ontstaan. Lynne heeft een frisse kijk op ideaal en de praktijk en raadpleegt naast pedagogen ook oude filosofen als Aristoteles en moderne als Martha Nussbaum.
Wetenschap en ethiek
Ik deel de mening van Wolbert om het onderwerp opvoeding terug te claimen van de wetenschap en weer onder te brengen bij de ethiek. De taal van de wetenschap beïnvloedt naar mijn mening inderdaad het denken over onszelf als ouder en dat legt ons veel beperkingen op. Beperkingen die ten nadele zijn van de ontwikkeling van het kind alsmede van de ouder.
Maakbaarheidsideaal
Ouders hebben het moeilijk vandaag de dag In een maatschappij waarin het maakbaarheidsideaal hoogtij viert. Dit ideaal zorgt voor een grote kloof tussen ouders en kinderen. Ouders voelen zich verplicht optimaal te kunnen en moeten opvoeden. In een tijd waarin tv, facebook, instagram etc. een vertekend beeld schetsen van de werkelijke situatie van het opvoeden. Niets lijkt er belangrijker dat voor de buitenwereld het perfecte plaatje hoog te houden. Toegeven dat je tegen obstakels aanloopt of met vragen zit lijkt jammer genoeg op een teken van falen.
Kwetsbaar
Daarnaast duizelt je het als ouder vaak door alle opvoedadviezen, al dan niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, waarmee je via diverse wegen overspoeld wordt. Ouders willen alles doen om het goed, onwerkelijk goed, onmogelijk goed, te doen als opvoeder. Met gevolg dat zij (voelen) daarin te kort schieten. Ouders voelen zich kwetsbaar en willen risico’s vermijden. Sommige risico’s zijn echter niet te voorkomen en zullen genomen moeten worden. Loslaten is zo’n risico waar veel ouders moeite mee hebben. Maar ieder kind is een individu en heeft een eigen persoonlijkheid. Het kind is geen onderdeel van de opvoeder.
Vraagstellingen en antwoorden
Dit boek is een aanwinst in de boekenkast van iedere ouder. Speelruimte bevat namelijk duidelijke vraagstellingen en antwoorden voor ouders. Ieder kind krijgt op een gegeven moment behoefte aan speelruimte. Hoe ga jij daar dan mee om?
annekeschrijft.com 
Voor mij al enige tijd geleden dat ik als nieuwbakken moeder voor veel vragen kwam te staan. Uiteindelijk allemaal in orde gekomen. Jongens zijn opgegroeid tot fijne gelukkige mensen, waarvan 1 inmiddels zelf ouder. Zolang je vertrouwen in jezelf hebt en voldoende speelruimte creëert wijst het zich vanzelf.
Leuk stukje met interessante zienswijzen
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel! Het komt gelukkig inderdaad meestal wel goed wanneer kinderen maar genoeg speelruimte hebben. 🙂
LikeLike
In 1976 (kwam onze eerste baby) je nam het leven gewoon (nee is niet gewoon een baby is speciaal) zoals het leven is. Je gaf het natuurlijk voeding, deed het in bad. Terwijl ze weer even lag te slapen (deed ze niet want was een huil baby) deed je, je huishouden. Daarna wandelen en naarmate ze ietsje ouder werden voorlezen vanaf heel jong en er “even” mee spelen. Verder is mijn mening geef een kind de rust die het nodig heeft om zich zelf te ontwikkelen. Handjes vuil van de zandbak ach en snoepje pakte het gewoon aan. Niet steeds handjes wassen. Maar voor mij het allerbelangrijkste was, ik was thuis en voedde onze kinderen zelf op. Maar helaas de maatschappij is veranderd. Of dit de goede weg is betwijfel ik soms.
LikeGeliked door 1 persoon