Een column van Trudy Brinkman.
Overkomt jou dat ook wel eens? Je denkt snel in je makkelijke kleding (lees slonzig), haren in een staart en niet opgemaakt een boodschap te kunnen doen zonder iemand tegen te komen. Maar uitgerekend dan kom je die ene ”vriendin” tegen waarvoor het gezegde is bedacht, met zo’n vriendin heb je geen vijanden nodig. Of nog vervelender een ex met een nieuwe vlam die er natuurlijk uitziet alsof zij uit een modeblad is gestapt. Lees hieronder de column van Trudy Brinkman die in zo situatie terechtkwam.
Dat ik geen fan ben van winkelen is zo onderhand een publiek geheim. En daar mee bedoel ik niet alleen het bezoeken van kledingwinkels. Ook supermarkten horen daarbij. Ik kan me verschrikkelijk ergeren aan mensen die midden in het pad met elkaar gaan staan te praten zodat niemand er meer langs kan. En wanneer je vraagt of je misschien even mag passeren dan kijken ze je vaak nog boos aan ook. Of van die mensen die uitgebreid gaan staan te zoeken naar een bepaald product waarbij ze hun karretje in het midden van het pad laten staan. Gillende en zeurende kinderen, ook zo iets. Mijn nekharen gaan al overeind staan als ik dat hoor.
Om mezelf zo veel mogelijk in te dekken heb ik naast mijn kookplaat een blocnote liggen met pen er bij en alles wat ik in een week bedenk wat er gehaald moet worden, schrijf ik op. Dan ga ik op zaterdagochtend nog eens met dat briefje langs mijn kasten, koelkast en vriezer en vul het lijstje aan. Een lading tassen gevuld met statiegeldflessen en lege glazen potten en flessen verdwijnt in de achterbak van mijn autootje, gewapend met portemonnee en het boodschappenlijstje neem ik achter het stuur plaats, haal diep adem en ga op weg.
De volgorde van winkels is iedere week hetzelfde. Eerst naar de Lidl en dan door naar Deen. De jongens vinden de cola van de Lidl niet lekker plus dat ik bij Deen altijd limonadesiroop haal. Verder kan ik dan nog meenemen wat er bij de Lidl eventueel niet aanwezig was.
Tot zover het algemene deel van dit verhaal.
Ik kwam dus aan bij de supermarkt, mikte de lege flessen in de glascontainer en liep met mijn winkelkarretje als een soort denkbeeldige degen voor mij uit de supermarkt binnen. Ik dacht overal op voorbereid te zijn. Behalve dan op het feit dat ik oog in oog kwam te staan met mijn ex. En niet alleen hem maar ook met de vrouw die naast hem staat, duidelijk degene waar hij gezellig mee aan het winkelen is gezien het feit dat zijn arm een tel daarvoor nog om haar schouders lag.
Het eerste dat door me heen schiet is dat ik mezelf vervloek dat ik vanmorgen niet wat meer tijd aan mijn uiterlijk heb besteed. De spijkerbroek die ik aan heb is niet de meest flatteuze die ik heb en het shirt heb ik meer aangetrokken omdat het lekker zit dan dat het er leuk uitziet. Mijn haar zit in een slordige staart en omdat het weekend is, heb ik geen make up op mijn gezicht gesmeerd. Vergeleken bij de dame die naast mijn ex staat, zie ik er sjofel uit vind ik zelf
Mijn gedachten gaan op topsnelheid. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en steek mijn hand uit.
“Sofie, wat leuk je nu eens in het echt te ontmoeten. Ik heb al zo veel over je gehoord.”
Mijn nog steeds op topsnelheid werkende gedachten registreren het rood aanlopen van mijn ex en het wit wegtrekken van “Sofie” en het negeren van mijn uitgestoken hand.
Verbaasd kijk ik toe hoe de vriendin boos wegloopt, zowel mij als mijn ex achterlatend in het gangpad van de drukke winkel. Mijn ex mompelt wat en loopt snel achter zijn nieuwe vlam aan.
Ik haal mijn schouders op en ga verder met mijn lijstje af werken. Mijn gedachten zijn verder weg dan ze in tijden zijn geweest en meer op de automatische piloot dan bewust winkelend gooi ik van alles in de kar, reken af en rij naar huis.
Eenmaal thuis vertel ik de jongens wat er is gebeurd en zij liggen helemaal in een deuk.
In eerste instantie versta ik niet wat ze gierend van de lach vertellen. Wanneer ze eenmaal wat bedaard zijn kunnen ze beter uit hun woorden komen. Wat blijkt: mijn ex heeft twee vriendinnen. Sofie is degene waar hij op vakantie is geweest. Dit was schijnbaar de andere vriendin.
Oeps,foutje een column van Trudy Brinkman
Foto’s: Google
annekeschrijft.com 
Hahaha wat leuk om te lezen. Heerlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha heerlijk om te lezen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk geschreven maar ik zou me er niet veel van aantrekken.
Alleen een keer hadden we een diner van de zaak van mijn man (hij was de directeur) beetje hectisch thuis met 3 kleine kinderen.
Dus nette jurk aan, optutten we waren bij het restaurant ik keek omlaag en zag dat ik nog mijn sloffen aan had.
Snel terug gegaan terwijl anderen allemaal de parkeerplaats opkwamen en keken van wat gaan die nu doen.
Terug moest ik dus wel uitleggen waarom, maar omdat ik er zelf heel hard om lachte moesten de anderne ook lachen. misschien dachten ze wel iets maar daar heb ik lak aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha je weet maar nooit misschien wordt dit ooit de nieuwe mode en dan kun je zeggen : ik was mijn tijd ver vooruit 🙂
LikeLike