In gesprek met … schrijfster Maria Genova

‘Gedwongen liefde’ is het nieuwste boek van schrijfster Maria Genova. Zoals wij van Maria gewend zijn brengt zij in dit nieuwe boek weer allerlei zaken aan het licht die het daglicht niet kunnen verdragen. ‘Gedwongen Liefde’ leest als een spannende roman maar helaas is dit boek geen fictie maar de harde werkelijkheid. Naar aanleiding van het verschijnen van dit boek stelde ik Maria enkele vragen. Op mijn vraag omschrijf  ‘Gedwongen Liefde’ in enkele woorden, antwoordde Maria het volgende: Aangrijpend, leest in één adem door, een eye-opener. En dat is naar mijn mening de juiste omschrijving voor dit boek. ‘Gedwongen liefde’ greep mij zeer aan, ik kon het boek niet wegleggen. Een eye-opener kun je dit boek zeker noemen! Dit is een boek dat door iedere ouder en tiener gelezen moet worden. Met dit boek laat Maria nogmaals zien waarom zij in 2014 gekozen werd tot schrijfster van het jaar.

Het boek in het kort

Anna probeert zich staande te houden in een liefdeloze relatie vol pijn en vernedering. Wanneer haar man Sertan wordt opgepakt door voelt ze zich bevrijd. Maar is ze wel veilig na haar huwelijk met een loverboy? Als Anna haar schokkende verhaal aan journaliste Maria Genova vertelt, reageert deze verbijsterd. Genova gaat op onderzoek uit en ontdekt dat pooiers overal actief zijn, zelfs in haar kleine woonplaats. Ze vraagt zich af wat er allemaal van de fraaie beloftes van politici en politie om de vrouwenhandel te bestrijden terecht kwam. Hoe komt het dat pooiers nog steeds zo veel slachtoffers maken? De loverboys anno nu zoeken niet langer naar onzekere meisjes op het schoolplein, maar gebruiken internet en webcams om met hen in contact te komen. De tieners worden daarna met hun eigen naaktfoto’s gechanteerd. Ze belanden vervolgens in de prostitutie. Voor het eerst laat een boek de relatie zien tussen loverboys en sexting. Gedwongen liefde is een onthullend boek over loverboys, slachtoffers en falende hulpverleners.

Voor je boeken kom je steeds in een donkere kant van de samenleving terecht. Hoe ga je daarmee om?

Ik ben iemand die niet zo goed tegen onrecht kan, daarom zoek ik misschien de donkere kanten op. De verhalen van de slachtoffers grijpen me aan, maar als ik ga schrijven, probeer ik afstand te bewaren. Dat gaat vrij goed. Maar als ik lezingen geef waarin ik vertel over mijn research, breek ik soms en dan sta ik daar te snikken voor een volle zaal. Heel gênant. Gelukkig pak ik dan de draad weer snel op om te vertellen over wat er bijvoorbeeld schuilt achter de glimlachen van de meisjes die achter de ramen werken.

Je vraagt jezelf in ‘Gedwongen Liefde’ af hoe het kan dat 5 jaar na het verschijnen van je eerste boek de vrouwenhandel toeneemt. Heb je die vraag beantwoord gekregen?

Ja, in Nederland hebben we een pooierparadijs gecreëerd. Het is hier super simpel om een meisje in de prostitutie aan het werk te zetten, het kost zowat niets en het is allemaal legaal. De pooiers weten dat de kans dat een van de meisjes een aangifte doet niet echt groot is, want ze hebben ze bang gemaakt dat ze hun familie gaan vermoorden.  Als een van de vrouwen na jaren uitbuiting toch naar de politie durft te stappen, dan volgt er meestal een lage straf. De gemiddelde straf voor mensenhandel in Nederland is op dit moment nog geen twee jaar. De meeste pooiers zien dat als een beroepsrisico en gaan daarna gewoon verder. De politie weet precies wie de slachtoffers zijn en wie de pooiers, maar doet in veel gevallen niets, omdat de meisjes niet durven te praten.

Hoe gaat het nu met Anna?

‘Gedwongen liefde’ is grotendeels gebaseerd op wat Anna meegemaakt heeft, van haar huwelijk met iemand die een pooier bleek te zijn tot de loodzware rechtszaak. Daarna ging hij haar vanuit de gevangenis bedreigen en manipuleren, met een naar binnen gesmokkeld mobieltje. Het mooie aan Anna vond ik dat ze het op een gegeven moment niet meer pikte, dat ze van een schuchtere mishandelde slachtoffer in een sterke vrouw veranderde. Anna heeft nu een mooie baan als privé-chauffeur en ze is eindelijk gelukkig.

Waar gaat het mis met de loverboys en pooiers waardoor zij denken vrouwen als oud vuil te kunnen behandelen?

Sommige pooiers zijn echte psychopaten, andere denken alleen aan het grote geld. Zo’n meisje brengt meestal 500 euro per dag op en dat is makkelijk verdienen. Veel pooiers hebben zelf een slechte jeugd gehad of komen uit criminele gezinnen.

Je schrijft in jouw boek dat veel mensen willen dat jij hun verhaal opschrijft. Wat wekte jouw interesse om het verhaal van Anna op te schrijven?

Via mijn website www.mariagenova.nl ontvang ik meerdere e-mails per week van onbekende mensen die vinden dat hun verhaal een boek waard is. Dat is zelden het geval. Er moet heel wat gebeurd zijn om een boek van tweehonderd pagina’s te vullen op een manier dat elke pagina de moeite waard is, dat er helemaal geen herhaling is van iets wat de lezer al enigszins weet. Maar ik lees alles met veel belangstelling en beantwoord iedereen heel uitgebreid. Soms krijg ik levensverhalen aangeboden waarbij ik denk: hier kan ik niet omheen, dit is zo aangrijpend en taboedoorbrekend dat ik daar wel een jaar lang aan wil werken (want zo lang duurt het meestal voordat ik met een boek klaar ben). Dat was bijvoorbeeld het geval bij ‘Het Duivelskind’, een verhaal waarin je ziet hoe ouders hun eigen kind mishandelen en proberen te vermoorden, hoe het meisje vlucht en hoe de jeugdzorg faalt. Bij het verhaal van Anna was ik verbaasd dat dit soort dingen op klaarlichte dag gebeuren en dat het probleem zo groot is. Ik was een van de vele naïeve burgers die dacht: ‘de prostitutie in Nederland is legaal, dus dan valt het waarschijnlijk mee met de misstanden.’

De officier van justitie eiste 5 jaar gevangenisstraf voor Anna’s man. Wat vind jij van deze eis?

Voor Nederlandse begrippen is dat heel hoog, dus Anna en ik waren zeker niet teleurgesteld. Toen reageerde een van mijn Amerikaanse Twitter-volgers: “Vijf jaar maar! In Amerika gaan ze voor minstens twintig jaar de bak in voor mensenhandel”.

In jouw boek komen ook lovergirls ter sprake. Waarom hoor je daar bijna nooit iets over in de media? Terwijl zij een nog groter gevaar zijn voor jonge meiden dan de loverboys. Ouders waarschuwen hun dochters voor loverboys maar niet voor lovergirls. Terwijl naar wat blijkt uit jouw boek ‘Gedwongen liefde’,  zij zeker een gevaar zijn doordat zij gemakkelijker contact met meisjes kunnen leggen dan loverboys.

Klopt, je ziet dat lovergirls steeds vaker ingezet worden, omdat de slachtoffers een meisje eerder vertrouwen. Waarom er zo weinig over geschreven wordt, weet ik niet, maar bij veel rechtszaken spelen ze een rol. Ik heb met verschillende lovergirls gesproken die zelf ook slachtoffer waren van pooiers. Als ze nieuwe meisjes gingen werven, hoefden ze niet zo vaak met klanten naar bed. Wat doe je dan? Is best een dilemma.’

Kun je ‘Gedwongen liefde’ in enkele woorden omschrijven?

Aangrijpend, leest in één adem door en een eye-opener.

Heb jij kinderen? Zo ja, wat voor type moeder ben jij? De meeste moeders zijn al overbezorgd, terwijl zij waarschijnlijk niet eens een kwart weten van wat jij weet.

Ik heb twee jongens van 12 en 15. Als moeder probeer ik ze voor fouten te behoeden, maar ik ben zeker niet overbezorgd. Wel praat ik met ze over de online gevaren. Ik denk dat dit heel belangrijk is. Veel ouders vragen aan hun kinderen: ‘Hoe was het vandaag op school?’, maar te weinig ouders vragen aan hun kinderen ‘Hoe was het vandaag online?’ Terwijl computers en mobieltjes een steeds belangrijkere rol in het leven van de tieners spelen. Mijn boeken schrijf ik voor volwassenen, maar ik krijg geregeld e-mails van jongeren die ze lezen. Ouders denken vaak dat hun kinderen niet toe zijn aan zo’n boek, terwijl hun kinderen al veel heftigere dingen (online) meegemaakt hebben. Dat blijkt ook uit allerlei onderzoeken.

Win Maria Genova verloot de komende weken drie gesigneerde boeken. De drie winnaars mogen zelf bepalen welk boek van www.mariagenova.nl ze willen ontvangen. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is de Facebook-pagina van de schrijfster liken, of een tweet sturen met de hashtag #GedwongenLiefde