De kinderbarak is een roman geschreven door Valentine Goby en speelt zich af in tijdens de tweede wereldoorlog. Het is een indringend, meeslepend boek wat de vraag doet rijzen waarvoor is het allemaal nodig? Het verdriet, de wanhoop, de oorlog, het is zo onzinnig allemaal. Je voelt het verdriet van hoofdpersoon Mila alsof het je eigen verdriet is en haar zorgen voelen als die van jou wanneer je de roman leest. Dit boek werd niet voor niets bekroond met de belangrijkste boekverkopers prijs in Frankrijk Prix des Libraires, een prijs voor het beste boek volgens de Franse boekwinkels. Het verhaal begint wanneer Mila de poort van het concentratiekamp binnenloopt onwetend wat haar te wachten staat. Mila is een twintig jarige niet Joodse vrouw die opgepakt is omdat zij een helper was van het verzet. In haar ogen geen heldendaad maar een normale menselijke daad. Mila is zwanger wanneer ze het kamp binnen gaat maar houdt het voor iedereen verborgen. Ze weet dat baby’s in de kinderbarak worden ondergebracht en amper een (zeg maar geen) overlevingskans hebben. Als Mila wist hoe de plek zou zijn waar zij terecht zou komen dan had zij om een kogel gevraagd. Gefusilleerd worden als een vijand van het reich is beter dan dit. Terwijl ik het boek lees lopen mij de koude rillingen regelmatig over de rug en ben ik blij dit boek te mogen lezen veilig op de bank met een kop koffie bij de warme kachel. Een van de emotioneelste momenten uit het boek is voor mij het moment dat er baby’s sterven in de kinderbarrak omdat het laatste beetje melkpoeder wat er is, want ook de baby’s zijn op rantsoen, aan enkele pasgeboren babypoesjes wordt gegeven…. Dit is een boek wat iedereen zou moeten lezen dan verstomd vast de discussie of er nog uitgebreid stil moet worden gestaan bij 4 en 5 mei. Deze oorlog mag nooit vergeten worden zodat het niet opnieuw zal gebeuren en vrijheid is iets wat altijd gevierd moet worden!
Leesfragment
Heb jij dit boek al gelezen of ben je van plan het te gaan lezen? Dan zou het mij leuk lijken als je (enkele) onderstaande vragen wilt beantwoorden.
Meulenhoff leesclub vragen
1.Als Suzanne in haar verhaal gestoord wordt door een leerling, realiseert ze zich dat het verhaal op het moment dat ze het meemaakte anders was dan hoe ze het later navertelt. Ze kende toen ze net aankwam nog niet de naam van Ravensbrück en wist niks af van de kinderbarak. Ze zegt dat de geschiedenis die je vertelt altijd die van een ander is. Waarom is dit zo? En waarom kiezen mensen er dan toch voor om die geschiedenis zo te vertellen? Zou je het anders kunnen doen?
2. Als Mila zwanger is, houdt ze zich weinig bezig met het kind in haar buik. De vragen die ze zichzelf stelt gaan meer over wat voor effect het heeft op haar dan over wat voor effect het heeft op haar kind. Kun je dit begrijpen? Hoe verandert dit als haar kind geboren wordt?
3. Als Lisette overlijdt, pakt Mila direct haar waardevolle spullen. Waarom? Vind je dit respectloos of juist logisch.
4. Teresa zegt dat er geen verschil is tussen binnen het kamp en buiten het kamp, je kiest zelf voor leven of dood. Ben je het hiermee eens?
5. Als de Aufseher op Mila afkomt als ze gras aan het eten is, stopt ze abrupt voor een gewond vogeltje. Hierdoor heeft ze geen aandacht meer voor Mila maar ontfermt ze zich over het vogeltje. Hoe voelde je je hierbij? Wat zegt dit over het leven in het kamp?
6. Waarom denk je dat Georgette met haar zus is meegegaan? Waarom voelt Mila zich boos hierover? Vind je dat terecht?
7. Mila noemt ziektes, honger en kou oorlogen in een oorlog. Ben je het hiermee eens of zou je het anders willen noemen?
8. Sommige kampbewoners accepteren een roze kaart die zogenaamd toegang geeft tot een rustkamp. Iedereen weet echter dat het geen rustkamp is, maar een vernietigingskamp, ondanks dat dit niet hardop gezegd wordt. Waarom denk je dat de kampbewoners dan toch de kaart aannemen?
9. Wat vind je ervan dat Mila ervoor koos om mee te gaan op het transport voor de kinderen? Vele transporten ervoor gaven ook de belofte op een beter leven, maar bleken dodelijk te zijn. Denk je dat het een domme keuze was en dat ze puur geluk heeft gehad, of zou het haar niet meer uit hebben gemaakt?
10. Waarom denk je dat Suzanne de waarheid zo lang voor haar zoon heeft verzwegen?
Uitgeverij Meulebhoff: De kinderbarak – Valentine Goby
annekeschrijft.com 
Heb dit boek niet gelezen. Mijn moeder vertelde me verhalen, mijn schoonvader heeft ons allerlei verhalen verteld evenals mijn grootouders die beide oorlogen hebben meegemaakt. De eerste als kind, de tweede als gehuwd koppel. Hopelijk hoeven wij die gruwel nooit meer mee te maken. Ben destijds zelf militair geweest, niet om oorlog te voeren maar om te helpen de vrede te bewaren. Warme groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik sluit mij bij jouw woorden aan, hopelijk dit nooit weer…
LikeLike
Wil feitelijk eerst het boek lezen.
Lees best veel over de Tweede wereldoorlog.
Ben nu bezig met de Apotheker van Auswitch en 3 weken geleden over kamp Vught gelezen.
Verzwegen voor haar zoon was in mijnogen een wegdringen van haar gevoelens.
Bang voor vragen wawar ze zelf feitelijk geen antwoord op heeft.
Zich ergens shuldig voelen aan het hele gebeuren.
Ben wel van mening dat metname de tweede en derde generatie ook van kinderen wiens ouders “fout” waren er heel veel problemen mee kunnen hebben.
Juist omdat ze toch aanvoelen er is iets er word iets verzwegen..
Ja laat het ons en iedereen op aarde nooit meer gebeuren.
Maar helaas als ik om me heen kijk is het een en al ellende.
En wat kunnen WIJ eraan doen dat het anders gaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb dit boek niet gelezen. Ik woon nu in nanjing. Als je ziet hoe de Japanners hier hebben huisgehouden tijdens WOII , onvoorstelbaar mensonterend. Elke oorlog moet herinnerd blijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat ben ik met je eens daarom hoort op 4 mei alle oorlogslachtoffers herdacht te blijven worden en niet alleen de slachtoffers van de tweede wereldoorlog.
LikeGeliked door 1 persoon