Huis van herinneringen – boekreview

 Nicci Gerarrd

‘Huis van herinneringen’ is geschreven door Nicci Gerrard, de vrouwelijke helft van het schrijversechtpaar Nicci French. De andere helft van het duo is Sean French, de echtgenoot van Gerrard. In 2003 verscheen Gerrard haar solo debuut,  ‘De onderstroom’ dat goed werd ontvangen. De schrijfstijl van Nicci Gerard verschilt van de schrijfstijl van  het duo Nicci French. Nicci French schrijft psygologische trhillers en solo schrijft Gerard romans. Romans waarin  vrouwen zichzelf proberen te ontdekken door herinneringen uit hun jeugd her te beleven.Nicci Gerrard werd op 10 juni 1958 geboren in Engeland en studeerde Engelse literatuur aan de universiteit van Oxford. Voordat Gerrard boeken schreef gaf zij les in Los Angeles en Londen, werd journalistte en begon een tijdschrift voor vrouwen. Gerrard was eerder getrouwd en kreeg uit dat huwelijk twee kinderen. Na haar scheiding ging Gerrard bij de New Statesman werken waar ze Sean French ontmoette, mee trouwde en ook twee kinderen kreeg.

Het boek

Wat voor gebeurtenis uit een ver verleden is er zo vreselijk dat de 94 jarige,  halfblinde Elanor besluit het bestaan ervan uit te wissen?  Elanor besluit het bewijs te verbranden maar er ontstaat daardoor een brand die fataal af had kunnen lopen. Ondanks Elanor haar hoge leeftijd en haar slechtte zicht is zij nog steeds een sterke vrouw die goed weet wat zij wel en niet wil.  Elanord haar kinderen besluiten door deze gebeurtenis dat zij niet langer alleen kan wonen. Door het geheim dat zij verbergt laat ze niet toe dat haar familie haar bezittingen uitzoekt, bang dat haar geheim onthult zal worden. Een vriend van haar kleinzoon, Peter krijgt uiteindelijk als buitenstaander toestemming om haar daarbij te helpen. De nieuwsgierigheid van Peter wordt gewekt als hij liefdesbrieven vind. Hij verwachtte vast niet dat deze brieven uit een ver verleden zo’n grip hebben op het heden. Peter weet Elanor uiteindelijk zover te krijgen haar geheim over een onmogelijke liefde met hem te delen. De Nederlandse tittel van het boek, ‘Huis van herinneringen’ vind ik beter bij het boek passen dan de oorspronkelijke titel ‘The twilight hour.’

 Leesfragment

Ze kwam bij de twee hoge stalen kasten die naast elkaar tegen de verste muur stonden en trok de bovenste la van de hoogste open. Haar vingers krabbelden over de inhoud, voelden de dicht op elkaar gepakte kartonnen en plastic mappen, de losse papieren eronder. Waar zouden ze kunnen zijn? Ze trok er op goed geluk een map uit en hield die even op, waarbij ze haar ogen tot spleetjes kneep alsof alles plotseling weer helder zou worden, al was het maar voor even. Het was natuurlijk onbegonnen werk. Er waren heel veel laden met gearchiveerde papieren, en zonder ze te zien wist ze dat er op de vloer ook nog dozen stonden. Ze kon zich niet eens herinneren waar ze dat wat ze was komen zoeken, opgeborgen had. Ze had ze nooit al die jaren moeten bewaren. In een opwelling stak Eleanor haar handen in de la en trok er mappen uit, gooide die om zich heen op de grond en sloeg er wild naar met haar stok. Toen trok ze er nog handen vol mappen uit, tot de la leeg was. Ze trok de tweede la open, maar hield plotseling op en zuchtte diep. ‘Doe niet zo stom,’ zei ze hardop met zachte krakerige stem. ‘Denk na.’ Ze nam een besluit en liep tikkend de kamer uit. Ze kwam sneller vooruit toen ze eenmaal in de vertrouwde hal was en daarna in de woonkamer, met in de haard een knappend vuur en op het bijzettafeltje een fles wijn. Naast de deur stond een piano, waarvan het geboende hout glansde in het zachte licht. Erop stond een koperen schaal die overliep van zijn eigen rijke, veranderende kleur. Eleanor tastte op de schoorsteenmantel naar het doosje lucifers, en nam dat mee naar de bibliotheek, waar ze de deur achter zich dichtdeed. Ze liep met haar stok voor zich uit zigzaggend, doelgericht naar de twee dossierkasten en trok de onderste laden open. Ze voelde even om zeker te weten dat in allebei de laden mappen zaten. Ze streek een lucifer af, voelde de vlam en liet hem in de eerste wachtende ruimte vallen; toen maakte ze aanstalten om de volgende aan te strijken.