Mijn ongestreken hemden hangen triest aan de waslijn. Aan de meeste zaken in het huishouden heb ik geen hekel. Ramen lappen en strijken zijn de uitzondering op de regel. Tegenwoordig noemt men dat een vorm van mannenemancipatie. Bij mij is het echter een noodzaak. Ik ben een vrijgezel.
Waardoor komt dat vraag ik me wel eens af? Het is niet zo dat ik totaal geen raad weet met het andere geslacht. Integendeel, veel van de mensen die ik waardeer en zelfs bewonder behoren tot die andere, mysterieuze categorie. De Vrouw.
Wat me opvalt is dat als je vrouwen soms over mannen hoort praten de clichés je vaak om de oren vliegen. Mannen zijn blijkbaar primitieve oermensen die houden van voetbal, bier en veel te vaak denken aan seks. Ook regent het klachten over gebrekkige hygiëne, geen verstand hebben van kleur en plassen onder de douche. En als het niet over dat soort zaken gaat dan zijn wij ook nog uiterst non-communicatief. We grommen als we onze bak koffie nog niet op hebben en zwijgen stoïcijns als we geconfronteerd worden met verhalen over de laatste modes, de maandstonden
en alles, maar dan ook alles wat met gevoelens te maken heeft. Kortom, ik krijg de indruk dat we een flinke blok aan het been van de vrouwelijke evenknie van ons zijn.
Maar is dat ook zo? Ik vraag me dat soms wel eens af. Want stiekem heb ik wel eens het gevoel dat vrouwen ons in hun leven tolereren omdat ze ons stiekem een beetje zielig vinden. Onkundige kinderen die nog met moeite de eigen veters kunnen strikken. En ik vrees dat ik, in sommige gevallen van zowel man als vrouw, niet ver naast de waarheid zit.
Hoe het precies zit, weet ik allemaal niet. Daar is het menselijk ras veel te complex en te grillig voor. En dat geeft niet, dat maakt ons vaak zo interessant (en soms zo gevaarlijk). Een ding is zeker, althans voor mij, al het gepraat en gedraai over al die verschillen tussen de seksen is nogal vermoeiend. De overeenkomsten en de zaken die man en vrouw naar elkaar doen verlangen dat is het gene dat ik nu wel eens wil weten.
Ik hoop dat ik die overeenkomsten eens mag bespreken met een fijne jongedame. Tijdens een etentje met een wijntje en een paar kaarsen. Enige verfijning is mij, als man, niet compleet vreemd.
Met dank aan Anneke
Hier kun je meer van Eli lezen.
Ach ja, ik vraag mij ook vaak dit soort dingen af. Maar erachter komen zul je ws nooit. Heel vaak gaat het goed maar ook heel vaak is het water en vuur. Misschien moeten mannen en vrouwen elkaars verwachtingen beter duidelijk maken?
LikeLike
Dat klinkt als de oplossing 🙂
LikeLike
Het was even tilt aan het slaan, Anneke, een man, euh…
Ik snap het. Knap stukje geschreven!
LikeLike
Niet geschreven door mij maar door Eli, een man 😉
LikeLike
Er zijn van die raadsels in het leven waar je nooit een oplossing voor zult vinden. De keuze is simpel: ertegen blijven vechten of accepteren. Allebei zijn lastig… 🙂
LikeLike
Enige tijd geleden schreef ik het gedicht Mannenman. Meestal komen er daarna nieuwe gedichten en raken de oudere wat in de vergetelheid. Mannenman blijft me echter achtervolgen (en dat vind ik prima, voor de goede orde), blijkbaar raakt het een snaar die gevoelig is en blijft. Na lezing van dit stuk van Eli word ik in dat gevoel weer eens bevestigd. Overigens vind ik ramen lappen en strijken juist twee van de meest aardige klusjes (waarschijnlijk omdat je meteen resultaat ziet).
LikeLike
Nu ben ik wel heel benieuwd naar het gedicht mannenman 🙂 Staat het op je blog?
LikeLike
Ja hoor, kijk bij 20 juni 2013 of zoek rechtsboven op mannenman, heb je het zo gevonden.
LikeLike