Wat Milo zag (boekreview)

Afgelopen week heb ik het boek Wat Milo zag gelezen. Het boek zorgde voor een lach en een traan. Om eerlijk te zijn zorgde het laatste hoofdstuk van het boek voor meer dan één traan. Mijn echtgenoot vroeg geschrokken wat er aan de hand was, toen ik sniffend om een zakdoek vroeg. Waarop ik snikkend antwoordde : “Er is niks aan de hand maar het is zo’n ontroerend verhaal.” Het boek Wat Milo zag vertelt het verhaal van de de dappere 9 jarige Milo. Klein van lengte maar groot van geest en hart! Dappere Milo heeft een ernstige oogziekte. Zijn zicht wordt langzaam aan minder en op een gegeven moment is het niet te voorkomen dat hij blind zal worden…Ik zal het einde niet verklappen maar er blijft gelukkig ruimte over voor een vervolg, want het is te vroeg om nu al afscheid te moeten nemen van dappere Milo en zijn varkentje Hamlet. Ben je benieuwd waar de schrijfster van dit boek, Virginia Macgregor de inspiratie voor dit boek vandaan haalde? Wat voor advies zij zou geven aan haar jongere ik? Of wat zij het moeilijkste vond aan het schrijven van Wat Milo zag?  Anneke Schrijft mocht schrijfster Virginia Macgregor interviewen en stelde haar deze en andere vragen. Het interview kun je aankomende week op Anneke schrijft lezen. Ook vind je dan op dit blog een winactie waarbij je een exemplaar van Wat Milo zag kunt winnen!

Oranje maan

Terwijl dokter Nolan uitlegde wat er met Milo’s ogen aan de hand was, wees hij op de zenuwen, aderen en spieren, alsof het een plattegrond van de metro van Londen was, maar dan rommeliger. En toen had hij Milo een afbeelding laten zien van een oranje maan en gezegd dat zijn netvliezen er zo uitzagen, dat de delen die lichter oranje waren  er de oorzaak van waren waarom hij maar een deel van de wereld kon zien, het deel door het kleine gaatje. Toen was zijn moeder gaan huilen, en dat betekende dat dr. Nolan tissues van de wc moest gaan halen, maar Milo was de hele tijd naar die oranje maan blijven kijken. prachtig was die.

Hoewel Milo een fictief personage is, is de oogziekte die hij heeft dat helaas niet. Hopelijk wordt er op een dag een oplossing voor deze vreselijke ziekte gevonden.

Retinitis pigmentosa

*Retinitis pigmentosa (ook wel TRD tapetoretinale degeneratie, genoemd) is eigenlijk niet één ziekte maar een verzamelnaam voor een groep ziekten die gekenmerkt wordt door slecht zien in het donker (nachtblindheid) en zeer geleidelijke beperking van het gezichtsveld, die uiteindelijk leidt tot kokerzien. De ernst en het beloop kunnen heel erg wisselen: soms zijn de symptomen al op kinderleeftijd duidelijk, soms wordt de ziekte pas op middelbare leeftijd vastgesteld.

Ondanks  zijn ziekte staat dappere Milo altijd klaar voor anderen, niets is hem teveel. Als alle mensen zoals deze 9 jarige jongen zouden zijn, zou de wereld er heel anders uit zien …

Er zijn al zolang beelden van oorlog, vluchtelingen en verdriet op tv en kranten te zien dat je er soms ongemerkt gevoelloos voor dreigt te worden. Maar wanneer je kennis maakt met Milo’s bondgenoot  in de strijd tegen de hoofdverpleegster van het verpleeghuis waar zijn oma woont, de kok Tripi, kijk je in het vervolg anders naar de berichten.

Het verhaal wordt verteld uit verschillende perspectieven. Deze insteek zorgt ervoor dat het verhaal geen moment indut (lees saai wordt) en je maar door blijft lezen.

Bron: * Oogartsen.nl

Foto: Google