Kerst volgens Eli…

Kerstmis. Ik heb er niet zo veel mee en ik snap het ook niet zo goed. Hebben jullie dat gevoel ook een beetje? Sommige mensen zijn dan nog eenzamer als normaal en anderen vreten zich een ongeluk wat ook niet gezond kan zijn.

En waarom vieren we het eigenlijk? Omdat er pak hem beet tweeduizend jaar geleden iemand is geboren in een stal. Big deal, het gebeurd toch dagelijks dat er bijzondere mensen worden geboren? Of ligt dat nu dan aan mij? Wat ik ook niet snap is dat kerstmis eigenlijk veel ouder is. Het is het feest van de midwinter zonnewende. Een heel belangrijk Heidens feest. En het word wereldwijd gevierd, in welke manifestatie dan ook. Zonnewendes zijn een universeel begrip.

Maar goed, Meestal ben ik erg ongelukkig gedurende deze tijd.Ik heb dan schreeuwend behoefte aan daglicht en ik voel me dan extra eenzaam en ongeliefd. En dat is geen pretje, zoals iedereen al weet ben ik geboren voor de liefde.

Familie verplichtingen zijn ook dramatisch; je kan dan precies afmeten hoe de verhoudingen binnen onze familie liggen. En die zijn slecht; meestal beginnen we de avond dan met een koude oorlog, tegen het hoofdmenu is fase geel al uit afgekondigd en liggen de messen al op tafel. Koude oorlog tussen de koude schotels; bloedbaden, anarchie en traumatische ervaringen zullen volgen.

Bij het hoofdmenu is er dan altijd wel een Oom of Tante die krampachtig probeert de sfeer te redden door middel van diplomatie. Fout gedacht, wij hebben geen Kissingers in de familie, dus de gedachte alleen al om escalatie te voorkomen is nutteloos. Gedoemd tot falen zoals men zegt. De eerste scheldwoorden en keukengerei zijn dan al gelanceerd. Er zal gevochten worden en ik doe mee. Met alle liefde en plezier. Ik ben niet zo’n familiemens.

Nou neem ik even een zijspoor. Dus blijf bij me, je kunt het… lieve lezer van me. Er is een fenomeen. Een onverklaarbaar fenomeen waardoor je kerstbomen goed moet impregneren. Kerstbomen hebben de gewoonte om spontaan te ontbranden. Spontaan Zelfontbrandende Kerstboom Syndroom heet deze curieuze boomziekte. Een boomziekte die mijn familie al meerdere malen heeft getroffen.

Zo ook dus die ene fatale avond toen wij als familie tegenover elkaar stonden. Klaar voor gewapende strijd. De eerste klappen waren gevallen en ik was druk bezig mijn nichtje te verzuipen in de soepterrine. De feeks verdiende het. Ik heb het zien gebeuren vanuit mijn ooghoeken. Mijn oom en tante werden het eerst getroffen door de spontaan in brand vliegende kerstboom. Hun synthetische kleding vatte vlam en ze waren dan ook niet meer te redden.

Het vuur breidde zich razendsnel uit en er waren slachtoffers te betreuren. Zo ver dat binnen mijn familie gaat dan; het is, bij ons, moeilijk om tijdens uitvaarten het lachen in te houden, maar dat is een ander verhaal.

Soms denk ik wel eens dat het Odin is geweest die die nacht van zich heeft laten spreken. Aangespoord door het krijgsgeweld en uit pure jaloezie omdat het christendom zijn feestje heeft afgepakt. We zullen het nooit weten.

Maar een ding weet ik wel. Bij mij thuis komt geen kerstboom te staan. Ook geen kleintje van plastic. Ik ga de goden niet verzoeken!

Hier kun je meer van Eli lezen

Eli’s wooncoach; de messen zijn geslepen…